'De bekeerlinge'

42#2021 De bekeerlinge - Stefan Hertmans. Blijkbaar deels wonende in Frankrijk kijkt en luistert de schrijver naar zijn omgeving. Er zijn verhalen vanuit de 11e eeuw die hij onderzoekt en het blijkt een echt verhaal. Dat verhaal gaat de schrijver invullen door het nareizen van de hoofdpersoon uit het verhaal.

Mooie beschrijving van Frankrijk in de 11e eeuw, goed ingeleefd. De hoofdpersoon zelf komt niet helemaal tot leven, dat gebeurd slechts fragmentarisch. Maar omdat ook haar leven fragmentarisch is overgeleverd stoort het niet. Bijzonder en interessant historisch verhaal waarmee geschiedenis invoelbaar wordt gemaakt. 

In een klein dorp in de Provence wordt sinds mensenheugenis over een pogrom en een verborgen schat gesproken. Eind negentiende eeuw vindt men in een synagoge in Caïro een hoeveelheid opzienbarende Joodse documenten. Stefan Hertmans ontdekt de sporen van een voorname christelijke jonkvrouw uit de elfde eeuw, die haar leven vergooide uit liefde voor een Joodse jongen. Hij gaat letterlijk achter deze vrouw aan, die samen met haar verboden liefde op de vlucht slaat en een duizelingwekkende tocht aflegt, opgejaagd door alles en iedereen. Stefan Hertmans baseerde zich voor De bekeerlinge op historische bronnen. Dat brengt hem in een chaotische wereld van passie, haat, liefde en dood, en voert hem uiteindelijk van Caïro terug naar het kleine Provençaalse dorp, waar hij sinds decennia thuis is.

'Blijf dichtbij'

41#2021 Blijf Dichtbij - Harlan Coben. Een 'losse' Coben. Deze kende ik nog niet. Spannend, beetje onwaarschijnlijk, maar het einde raad je nooit en dat maakt het lezen leuker. Gelukkig heb ik er nog een paar, Coben's dus, instant ontspanning. Spannende ontspanning? 

Megan, Ray en Jack zijn gevangen in een leven dat ze niet gewenst hebben. Megan, die vroeger een wild leven leidde, is inmiddels een huismoeder met een groeiend gevoel van onbehagen. Ray was ooit een fotograaf met een gouden toekomst, maar verdient tegenwoordig de kost met onbenullige opdrachten. En tot slot Jack: een politieman die maar niet kan loskomen van een onopgeloste vermissingszaak jaren geleden. Alle drie dragen ze geheimen met zich mee die degenen het dichtst bij hen nooit te weten mogen komen. Maar ze ontdekken gaandeweg dat het verleden nooit echt verdwijnt. 

'De weesmeisjes'

40#2021 De boeken van het weesmeisje - Anne Jacobs. 

De eerste heb ik gelezen en in een eerdere blog besproken. Nu begonnen in de volgende en vond het meer van hetzelfde. De verrassing is er af. Het is een familiegeschiedenis geworden. De eerste vond ik nog vermakelijk door de gelijkenissen met de romans van mevrouw Courths-Mahler. Maar de rest voegt niets toe. Als je ervan houdt is het aardig. Keukenmeidenromans ouderwetse snit. Dat is mijn harde oordeel. Ben je het er niet mee eens, ook goed.

Ik geef dit geheel één nummer in de leesreeks, de laatste twee heb ik niet gelezen.

Augsburg, 1920. De oorlog is voorbij en de familie is optimistisch over de toekomst. Paul Melzer is terug uit Rusland en probeert de lakenfabriek in zijn oude glorie te herstellen. Zijn vrouw Marie vervult, tot ongenoegen van Paul en haar schoonmoeder Alice, een langgekoesterde droom: ze opent haar eigen modestudio. Marie is dolgelukkig, maar thuis leidt haar nieuwe project tot eindeloze ruzies met Paul. Hun huwelijk wordt flink op de proef gesteld en Marie moet vechten voor wie ze is. En dan wordt er een bijzondere collectie schilderijen gevonden die alles verandert... 

Het zijn zware tijden voor Marie en Paul, hun gezin en de personeelsleden van de villa: de economische crisis hakt erin, de fabriek loopt steeds slechter en ook het atelier van Marie lijdt verlies. Als tot overmaat van ramp ook nog eens Pauls gezondheid achteruitgaat, besluit Marie haar atelier voorlopig te sluiten. In De terugkeer van het weesmeisje zullen de bewoners van de villa alles op alles moeten zetten om hun geliefde thuis te redden van de ondergang… 

 Het is 1916 en de villa is veranderd in een militair ziekenhuis. Marie heeft het beheer van de fabriek op zich genomen terwijl Paul zich aan het front bevindt. De dochters van het huishouden zorgen samen met het personeel voor de gewonden. Ze houden hoop, tot triest nieuws hun oren bereikt: Maries zwager is aan het front omgekomen en Paul is als krijgsgevangene in handen van de Russen. Terwijl Marie worstelt om het erfgoed van het gezin te behouden en de hoop op een hereniging met Paul niet op te geven, komt Ernst von Klippstein naar de villa. En hij lijkt erg op Marie gesteld te zijn…Het is 1916 en de villa van de familie Melzer is veranderd in een militair ziekenhuis. Marie heeft het beheer van de fabriek op zich genomen terwijl Paul zich aan het front bevindt. De dochters van het huishouden zorgen samen met het personeel voor de gewonden. Ze houden hoop, tot triest nieuws hen bereikt: Maries zwager is aan het front omgekomen en Paul is als krijgsgevangene in handen van de Russen. Terwijl Marie worstelt om het erfgoed van de familie te behouden en de hoop op een hereniging met Paul niet op te geven, komt Ernst von Klippstein naar de villa. En hij lijkt erg op Marie gesteld te zijn… 

Een kopje thee

 

Een kopje thee

Op de thee bij zijn opa en diens vriendin wilde de jongeman het graag hebben over studeren.

Hij vroeg zich af of wanneer je een vakgebied koos dat vak ook de rest van je leven zou uitoefenen.

Nu had mijn partner, de opa in kwestie, zijn Hbo-niveau bij elkaar gestudeerd in de avonduren als ook ikzelf, al werkende. Wij vertelde hem graag dat alleen al het waarop je na een studie terecht kwam alle verschil kon uitmaken. Ja natuurlijk kun je gaan doen waarvoor je een studie hebt gedaan, en ja natuurlijk kon je er nog verder mee komen door bij te leren of specialisatie.

Maar met de studies die de kleinzoon noemde: psychologie, didactiek of pedagogiek wisten wij dat je daarmee in heel andere beroepsgroepen terecht kon komen. 

Dat was een eye-opener voor hem. 

De bottom line voor hem was toch hoeveel verdiende je met zo’n beroep. Hij dacht dat voor hem het belangrijkste was dat hij een baan kon krijgen waarmee hij genoeg verdiende voor een huis en een gezin.

Dat geld was wel een dingetje bleek uit de manier waarop hij dit vertelde. 

Ik herinner mij dat ik en zijn opa ook dat wij ergens inrolde eind jaren ’60 nadat we niet geslaagd waren met onze eerste studiekeuze en verder rolde op de arbeidsmarkt, soms zelfs wat ongestructureerd, omdat er genoeg werk was. 

Niemand had ‘geld’ dus werd dat pas belangrijk toen we een gezin gingen vormen.

Er kwam meer lijn in, maar we wilden ook leuk werk en gingen dan daarbij leren.

Dat iedereen als dat kon het beste aan het leren zou moeten blijven om verder te komen gaven wij hem ook nog mee.

Het was wat veel, maar volgens mij ging hij toch deels tevreden naar huis. 

Hij had veel van dit soort gesprekken in zijn omgeving zei hij nog bij het weggaan.

Daarna hoorden we een heel groot tijdje niets, maar we waren wal benieuwd naar zijn uiteindelijke studiekeuze.

Rond het eindexamen wat later hoorde we dat hij Engels ging ‘doen’ op HBO nivo en dat hij eerst met vakantie naar Japan wilde. Dat ging wat lastig in tijden van corona. 

Maar; als hij klaar was ging hij naar Japan om daar Engelse les te geven.

Van ons mag hij, als hij er maar wel genoegen aan beleefd.

En het loopt uiteindelijk toch altijd net even anders!

©Hannie Stork

'Het meesterstuk'

 

 

39#2021 Een meesterstuk - Peter Römer. Een hele goede thriller. Het eind is onomkoombaar, maar hoe hij daar komt... petje af. Goed beschreven steden (heb het wel eens anders gelezen), duidelijke hoofdpersonen, goed intrige. Van mij mag hij er meer schrijven.

Jacques en Anton, twee oude vrienden, vinden kort na elkaar de dood. De een pleegt zelfmoord, de ander sterft twee maanden later aan een hartaanval. Een tragische samenloop van omstandigheden, naar het zich laat aanzien. In elk geval legt niemand een verband met de opzienbarende ontdekking die de twee mannen kort daarvoor hebben gedaan. Wat ook niet kan, want ze hebben hun vondst angstvallig geheim gehouden… dachten ze.
Dertig jaar later wordt op klaarlichte dag de Amsterdamse kunsthandelaar Louis Post in zijn winkel in de Nieuwe Spiegelstraat vermoord. Professor Arjen Hageveld denkt te weten waarom. Het heeft te maken met het schilderij van de relatief onbekende achttiende-eeuwse schilder Isaac Pietersz waar een van zijn studenten al maandenlang onderzoek naar doet. Een schilderij met een geheim dat de professor enkele dagen eerder met de kunsthandelaar had gedeeld.
Katja Hiemstra heeft in eerste instantie geen flauw idee hoe opzienbarend de ontdekking is die ze tijdens haar afstudeerproject heeft gedaan. Voor haar heeft het schilderij van Pietersz vooral persoonlijke waarde – het doek heeft ooit toebehoord aan haar grootvader Anton. Maar het proces dat zij onbewust in gang heeft gezet, valt niet meer te stoppen. Er staat veel op het spel, te veel, en niemand – niet in Genève, niet in St Petersburg en zeker niet in Den Haag – kan zich veroorloven te verliezen…

'Zwarte Dageraad'

38#2021 Zwarte Dageraad - Cliia & Rolf Börjlind. Het vervolg van de Stilton reeks. Behoorlijke duistere zaken die hier langskomen. Er worden kinderen vermoord en wie en hoe blijft lange tijd onduidelijk. Alles heeft zijn wortels in het verleden, ook deze zaak die natuurlijk weer tot een afgerond verhaal wordt geleid. De ontwikkeling van de hoofdpersonen speelt een belangrijke rol in de boeken en verhoogt het leesplezier.

Olivia Rönning heeft besloten terug te keren bij de politie en wordt op een zaak gezet in de provincie Skåne. In een naburig stadje is een gruwelijke kindermoord gepleegd. Een paar dagen later wordt er nog een kind gedood, deze keer in een dorpje vlak buiten Stockholm. Bij beide kinderen, de zeven jaar oude Aram en de driejarige Emelie, is de nek op dezelfde manier gebroken.

De brute moorden op de onschuldige kinderen veroorzaken een schokgolf door het hele land.

Mette Olsäter van de Rijksrecherche is betrokken bij het onderzoek. Ze verdenkt een racistische groep die bedreigingen heeft geuit naar de ouders van de kinderen.

Als een onderzoeker van het Nationaal Instituut voor Forensische Wetenschappen iets op het spoor komt, neemt ze contact op met Mette Olsäter. De testuitslag geeft de zaak een zeer onverwachte wending…

'Het meisje in de witte kimono'

37#2021 Het meisje in de witte kimono - Ana Johns. Het is hier eerder beschreven als boek dat je niet meer weglegt voordat het uit is. Dat klopt na een aanloop. Goed geschreven vanuit verleden en heden dat langzaam naar elkaar toe kruipt. De periode na de Tweede Wereldoorlog en de stemming tegen de Amerikanen in Japan die een hoop intermenselijke ellende veroorzaakte. Boeiend, goede tijdsschets.

Japan, 1957. De 17-jarige Naoko Nakamura wijst de man die haar vader voor haar heeft uitgezocht af en volgt haar hart: ze wil enkel trouwen met de Amerikaanse soldaat van wie ze houdt. Als gevolg van die beslissing wordt ze verstoten door haar familie, omdat de schande van een huwelijk met een buitenlander te groot is. Maar als haar geliefde niet terugkeert van een missie en zij zwanger blijkt, kan ze nergens terecht. Haar vader is onverbiddelijk: ze mag enkel terugkomen naar huis als ze het halfbloed kind dat ze draagt opgeeft…

Amerika, nu. Tori Kovac zorgt voor haar vader in zijn laatste dagen als ze een brief vindt die haar leven op zijn kop zet, en die duizenden vragen oproept over haar vader, over hun familie en over wat ze dacht te weten. Ze gaat op zoek naar antwoorden, een zoektocht die naar Japan leidt…

'Shuggie Bain'

36 #2021 Shuggie Bain - Douglas Stuart. Aangeprezen, maar gekwalificeerd als 'zwaar' leeswerk vanwege alle ellende. Ik ben in Glasgow geweest een paar jaar terug en die stad heeft ook nu nog erg rafelige randjes om de stad. Daarom toch maar in begonnen. Het rare is dat je er ondanks de beschreven ellende echt in getrokken wordt en bladzijden wilt overslaan. Wonderlijk boek maar erg goed geschreven.

Hugh 'Shuggie' Bain brengtin de jaren tachtig zijn jeugd door in een vervallen huurwoning in Glasgow. Agnes, zijn moeder, is alles voor Shuggie. Zij behoudt haar trots door er altijd goed uit te zien. Toch zoekt ze steeds vaker troost in drank. Shuggie probeert intussen uit alle macht normaal te zijn, ook al ziet iedereen dat hij 'anders'is dan de andere jongens. Agnes steunt haar zoon, maar haar verslaving begint alles te overschaduwen, zelfs de liefde voor haar Shuggie.

'De derde stem'

35#2021 De derde stem - Cilla & Rolf Börjlind. Toen ik met deze begon herinnerde ik me weer dat dit tot serie was verwerkt een paar jaar geleden. Ondanks die voorkennis toch dit boek met plezier gelezen omdat het zoveel meer details geeft van zo'n verhaal. In een serie gaat dat snel - snel met weinig nuances.

Prettige prima thriller.  

De blinde assistente van een messenwerper wordt levenloos aangetroffen in een park in Marseille. Ze is de ex van een goede vriend van Tom Stilton, en samen onderzoeken ze haar dood. Intussen wordt in Stockholm het lijk van douanebeambte Bengt Sahlmann aangetroffen. Er is gepoogd het op zelfmoord te laten lijken, maar dat is overduidelijk niet het geval en de politie legt onmiddellijk de link met een grote drugsvangst van de douane. De zaak belandt op het bureau van Mette Olsäter, die het team leidt dat een grote internationale drugszwendel onderzoekt. Olivia Rönning is terug uit Mexico en raakt bij toeval betrokken bij de zaak-Sahlmann. Ze kiest daarin – hoe kan het ook anders – een heel andere weg dan het team van Mette Olsäter en komt zo op het spoor van de moordenaar. Maar die weet op zijn beurt inmiddels ook wie Olivia is…

'Zephyr'

34#2021 Zephyr - Rob Leyenaar. Aardig geschreven, speelt zich af in Engeland.

De derde thriller van deze schrijver en de tweede met dezelfde hoofdpersonen. Hij restaureert oude auto's als bezigheid(werken hoeft niet meer) en heeft een verleden.

Als hij een briefje vindt in de auto die hij onderhanden heeft waarin om hulp wordt gevraagd, gaat hij uitzoeken wat er aan de hand is.

'The Bevelstokes'

 

31,32,33#2021 The Bevelstokes - Julia Quinn

Een oudere serie van deze schrijfster van de Bridgertons.

Echte tussendoortjes in Corona tijden, vandaar 3 tegelijk.

Nooit meer eenzaam

Op haar tiende was Miranda Cheever niet bepaald een veelbelovende schoonheid. Indertijd putte ze troost uit de voorspelling van de knappe en charmante burggraaf Nigel Bevelstoke dat ze ooit heel mooi zou worden. Negen jaar later is Miranda inderdaad uitgegroeid tot een echte beauty, en is er het weerzien met Nigel, de man uit haar meisjesdromen. Bij haar ontbrandt dan al snel een passioneel vuur, maar ze stuit op een muur; door een nare ervaring is de verbitterde Bevelstoke namelijk zijn geloof in de liefde kwijtgeraakt. Maar Miranda blijft hopen en zet alles op alles om Nigel op andere gedachten te brengen… Nooit meer eenzaam, het debuut van Julia Quinn, is een meeslepende roman waarin de liefde maar net overwint

De ideale kandidaat

De charmante Annabel Winslow moet een goed huwelijk sluiten om haar familie voor de bedelstaf te behoeden. Haar grootouders zien in de stokoude lord Newbury de ideale kandidaat. De opdringerige graaf hoopt dat Annabel hem de zo vurig gewenste erfgenaam kan schenken, anders vervalt het graafschap aan zijn gehate neef Sebastian Grey. Annabel is verre van enthousiast over de afstotelijke rijkaard, maar heeft voor haar gevoel geen keus. Haar wanhoop neemt toe als ze Sebastian leert kennen. Hij is alles wat zijn oom niet is - aantrekkelijk, charmant, maar allerminst welgesteld. Vanaf dat moment heeft Annabel er een dilemma bij: moet ze haar familieplicht vervullen of is het tijd om haar hart open te stellen voor de ideale man?

Kijk naar mij

Lady Olivia Bevelstoke hecht weinig waarde aan het gerucht dat haar nieuwe buurman zijn verloofde heeft vermoord.

Toch kan ze het niet laten hem vanuit haar slaapkamerraam te bespioneren. Tot haar verbazing zit deze Harry Valentine hele dagen aan zijn bureau te schrijven! Wat Olivia niet weet is dat Harry haar amateuristische gegluur al snel heeft opgemerkt. Terwijl hij zich afvraagt wat haar zo boeit aan het observeren van zijn vertaalwerkzaamheden, krijgt hij een bijzondere opdracht van zijn werkgever, het ministerie van Oorlog. Hij moet… Olivia in de gaten gaan houden! En zo brengen ze steeds méér tijd met elkaar door, al dan niet gescheiden door twee ramen.

Langzaam maar zeker slaat de wederzijdse argwaan om in vertrouwen en verlangen.