De eerste heb ik gelezen en in een eerdere blog besproken. Nu begonnen in de volgende en vond het meer van hetzelfde. De verrassing is er af. Het is een familiegeschiedenis geworden. De eerste vond ik nog vermakelijk door de gelijkenissen met de romans van mevrouw Courths-Mahler. Maar de rest voegt niets toe. Als je ervan houdt is het aardig. Keukenmeidenromans ouderwetse snit. Dat is mijn harde oordeel. Ben je het er niet mee eens, ook goed.
Ik geef dit geheel één nummer in de leesreeks, de laatste twee heb ik niet gelezen.
Augsburg, 1920. De oorlog is voorbij en de familie is optimistisch over de toekomst. Paul Melzer is terug uit Rusland en probeert de lakenfabriek in zijn oude glorie te herstellen. Zijn vrouw Marie vervult, tot ongenoegen van Paul en haar schoonmoeder Alice, een langgekoesterde droom: ze opent haar eigen modestudio. Marie is dolgelukkig, maar thuis leidt haar nieuwe project tot eindeloze ruzies met Paul. Hun huwelijk wordt flink op de proef gesteld en Marie moet vechten voor wie ze is. En dan wordt er een bijzondere collectie schilderijen gevonden die alles verandert...
Het zijn zware tijden voor Marie en Paul, hun gezin en de personeelsleden van de villa: de economische crisis hakt erin, de fabriek loopt steeds slechter en ook het atelier van Marie lijdt verlies. Als tot overmaat van ramp ook nog eens Pauls gezondheid achteruitgaat, besluit Marie haar atelier voorlopig te sluiten. In De terugkeer van het weesmeisje zullen de bewoners van de villa alles op alles moeten zetten om hun geliefde thuis te redden van de ondergang…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten