Het oordeel is onbeslist. Het stuk over zijn ouders is biografisch en boeiend, het stuk over de tuinen is informatief evenals over de geschiedenis en zijn eigen reizen.
De vele genoemde mensen die onderzoek deden naar talen, geloven en andere zaken vond ik minder.
In het kader van de boeken over Indonesië die ik gelezen heb(en andere die ik nog wil lezen) verbreedde het wel het achtergrondspalet van de geschiedenis van de archipel in het algemeen.
'Het lied van de goden' van Reggie Baay (zie eerdere post)en dit boek vulde elkaar wonderlijk genoeg een beetje aan.
Jan Brokken gaat in ‘De tuinen van Buitenzorg’ op zoek naar de geschiedenis van zijn moeder, die in 1935 naar Nederlands-Indië verhuisde en in 1947 terugkeerde naar een verwoest Nederland. Toen de 23-jarige Olga en de twee jaar oudere Han in 1935 naar Nederlands-Indië verhuisden, was het alsof de ene na de andere wereld voor hen openging, in een bijna duizelingwekkend tempo. De eerste maanden brachten ze door op Java, later woonden ze in Makassar, waar Han als theoloog onderzoek deed. Het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog verwoestte de wereld waarin Olga en Han volledig waren opgegaan. In 1947 moesten ze terugkeren naar Nederland. Olga is de moeder van Jan Brokken vóór ze zijn moeder werd. Na het overlijden van zijn ouders overhandigde tante Nora hem de brieven en foto’s die haar zus Olga haar vanuit Buitenzorg en Makassar schreef. Teder, sensitief en tastend zoekt Brokken in die brieven naar de vrouw die gedurende haar leven altijd een onbekende voor hem was gebleven. Brokken verweeft Olga’s verhaal op ingenieuze wijze met beschouwingen over muziek, literatuur, cultuur en geschiedenis, zoals over componist Leopold Godowsky die in de ban raakte van de gamelan en de moeder van Hella S. Haasse, die de bekendste concertpianist van Indië was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten