Cremeren of begraven
Op mijn dagelijkse loopje naar de supermarkt, je moet er tenslotte even uit in coronatijd, werd ik ingehaald door een buur uit de flat. Op gepaste afstand naast mij voegde ze zich naar mijn snelheid en begon met : Cremeren of begraven?
Ik vond dat een diepe, mijn keus was al gemaakt, maar waar kwam deze vraag zo opeens vandaan? Hoezo, cremeren of begraven, is er iemand ziek of stervend dat die vraag naar boven komt? Dat laatste vroeg ik dan ook.
“Nou, nee, maar ik dacht vanochtend wat zou ik willen als ik ben gestorven en ik kom er niet uit. Dus ik dacht ik vraag het eens aan de mensen om mij heen. Wat zij als keus hebben. Misschien wordt het dan makkelijker om zelf een keus te maken”
“En; krijg je gemakkelijk antwoord van degene die je dat vraagt”
“Nou nee, maar als je niets vraagt kom je niks te weten”
We liepen wat verder zonder woorden. “Ik kies voor cremeren zei ik toen. Opgeruimd staat netjes. De as wordt verstrooid en daarmee bemest je meteen de aarde”
Naast me was het weer even stil.
Maar, gaf ze toen terug; “Als je begraven wordt dan kunnen je nabestaanden naar het graf”
Ik vond dat niets toevoegen zei ik, maar ieder het zijne.
“Maar als je nu echt kon kiezen vroeg ze uiteindelijk”
Ik verbaasde mezelf met het antwoord dat er uit kwam.
“Dan liet ik me in een linnen zak in een gevlochten mand in het bos begraven. Dan gebruik je ook geen brandstof voor de crematie en verdwijn je als voedsel voor insecten en zo”
We waren bijna bij de winkel, maar het gesprek was nog niet af.
We stonden stil, op gepaste corona-afstand en draaide ons naar elkaar toe.
De buur keek heel nadenkend en vroeg mij toen:
“Waarom zei je dan eerst voor cremeren te kiezen?”
“Dat weet ik niet, die keus had ik al lang geleden gemaakt, maar nu je mij het echt vraagt zou ik liever voor de gevlochten mand gaan. Ik weet dat het tegenwoordig mag, maar zou niet weten wie dat voor je kan regelen. Vast geen gewone begrafenisondernemer”
Erg goed kende ik deze buurvrouw niet, maar ze keek me recht aan en zei: “Als ik jou was zou ik het gewoon uitzoeken en ervoor gaan. Maar die keuze betekend eigenlijk dat je toch voor begraven gaat”
Ze knikte en liep voor me uit, zette haar mondkapje op en liep de winkel in.
Ik vraag me nog steeds af welke keuze zij nou heeft gemaakt.
©Hannie Stork
Geen opmerkingen:
Een reactie posten