In zichzelf verzonken lijkt Emma de kring rond. Losers, allemaal losers. Die hebben het opgegeven voor zichzelf op te komen en kunnen alleen nog maar hier zitten en praten over ellende, losers.
Afgelopen weekend stond zij nog succesvol op het podium. Te schitteren in een fantastisch stuk. Ja er waren kleine haperingen geweest, maar dat kwam omdat de zaallichten niet ver genoeg gedoofd waren. In de kleedkamer volgde toen die onverkwikkelijke scene met Wim, die haar verweet teveel te drinken. Wat is nou veel. Iets om de scherpe kantjes eraf te halen. Dan stond ze daar veel mee ontspannen dan met de zenuwen in haar lijf vanwege de reacties.
Die waren bijna altijd lovend, maar je kon het maar beter voor zijn. En ja, ze nam graag wat uppers gedurende de dag. Ze wilde graag energiek naar buiten treden.
Slapen vond ze niet zo nodig en daar waren tenslotte ook pilletjes voor. Waar zij naar streefde was gedachteloos op het toneel haar ding doen.
Niet gehinderd door allerlei nare dingen uit het verleden die zomaar je hoofd binnenkwamen.
“Emma”, ze schrok op. De groepstherapeut, hoe heette die man ook alweer, oh ja, Jan-Jaap, sprak haar aan.
“Emma, je bent hier nieuw. Kun je vertellen waarom je hier bent en delen wat je wilt bereiken?”
Ze keek de kring rond en zij: “Eigenlijk zit ik hier per ongeluk. Ik kreeg een black-out van de zenuwen terwijl ik op het toneel stond en toen heeft mijn directeur mij hier heen gebracht.”
“Maar Emma, je bent hier wegens een verslaving aan drank en amfetaminen.”
“Wie zegt dat, ik heb wat rust nodig en hij dacht dat ik dat hier kon vinden. Maar als dit een spelletje is van wie is er het slechtst aan toe dan pas ik.”
“En de drank dan?”
“Ach dat slokje om te ontspannen moet kunnen. De groten der aarde deden dat allemaal wel.”
“En de pillen”, vroeg een van de kringleden,
Emma werd hier helemaal onrustig van, waar was dat slokje als het nodig had.
“Hoezo pillen, om te beginnen heb ik hier een paar dagen alleen maar geslapen en kreeg daar pillen voor van hier!”
“Dat waren geen uppers Emma”, zei Jan-Jaap. “Uppers – Downers whatever. Ik funtioneerde beter dan de rest van dit zooitje.
De kringleden werden nu boos op Emma.
“Kijk eens naar jezelf. We zijn hier allemaal om beter te worden.”
“Beter, ik ben al beter dan jullie allemaal. Ik lust jullie rauw!”
“Emma, als je je niet goed voelt kun je morgen terugkomen in de kring. Dan kun je beter gaan rusten.”
Razend ging Emma staan. Met brede gebaren stond ze en declameerde een stuk tekst. Tot ze de draad kwijtraakte en als een lappenpop in elkaar zakte en door haar lotgenoten op haar stoel werd teruggezet.
“Emma, gaat het een beetje”, vroeg Jan-Jaap. “Blijf voor nu maar rustig zitten luisteren dan is het morgen een nieuwe dag.”
©Hannie Stork
Naar aanleiding van een toneelstuk met die naam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten