Met een hand door haar kort donkere haar overeind komend pakte ze de zware zwarte kat en zette het beest op de grond.
“Ja, ga maar vast naar beneden”, zei ze tegen de kat. “Ik kom eraan”
Stom, praten tegen je huisdier, maar dat went gemakkelijker aan dan af.
Het gebruikelijke ochtend ritueel van douchen, kleding uitkiezen, eigenlijk volslagen onbelangrijk, straks moest ze toch haar werkkleding weer aan.
De kat stond te bléren, die wilde eten. Haar maag rommelde nu ook.
Nog half in slaapstand gaf de kat eten, maakte ze een kom yoghurt met muesli en ging zitten.
Had ze het echt gedaan? Hem een huissleutel gegeven?
Energiek sprong hij uit bed. Nog steeds helemaal tevreden over dit moderne appartement met de strakke meubels in de open ruimte.
Het leven lachte hem nu toch echt toe. Het was pas zes uur, maar in zijn hardloopkleding ging hij eerst 5 kilometer lopen in en rond het park. In zijn werk zat hij meestal.
In de lichte ochtend zag alles er fantastisch uit. De kleuren helder, de geluiden aangenaam. Zijn nieuwe hardloopschoenen zaten voortreffelijk en het was lekker lopen door het park.
Hij was verliefd, voor het eerst van zijn volwassen leven, echt verliefd!
Ze was niet de ideale partner, maar het hart had gekozen.
Gisteravond was een hoogtepunt geweest, een mooie Italiaanse maaltijd bij haar thuis, ze kon goed koken, daarna een goed gesprek en een explosieve vrijpartij waar hij nog warm van werd wanneer hij eraan terugdacht. Ze had het jammer gevonden dat hij niet bleef slapen, maar hij zo zijn eigen ochtendritueel.
Wat zijn hart deed zingen was de huissleutel die zij hem gegeven had!
©Hannie Stork
Geen opmerkingen:
Een reactie posten