'De man in de rode mantel'

18#2020

De man in de rode mantel van Julian Barnes. 

Na het zien van het schilderij vorig jaar wilde ik dit boek graag lezen, om te zien wat voor man het was. Nou dat valt vies tegen. Het gaat meer om de tijd waarin hij leefde dat om de persoon. Hij is van alles, maar erg veel kom je niet over hem te weten. Wel héél veel over de mensen met wie hij omging.

Het komt er op neer dat het een serieuze arts is geweest, erudiet, ruimdenkend maar echt tot leven komt hij niet.

Een portret van Samuel Pozzi (1846-1918) is het begin van een hink-stap-sprong vertelling over de Belle Epoque en de reconstructie van het leven van deze anglofiele Fransman. Terwijl het verhaal over Pozzi's vriend, de graaf De Montesquiou, een eigen leven gaat leiden, wordt ook het leven van Pozzi zelf beïnvloed door wat tekst en beeld over hem lijken te vertellen. We dwalen door een wereld van buitenechtelijke en homoseksuele schandalen, van glamour en roddels op zoek naar de feiten. Pozzi is een dandy, een flirt. Tegelijkertijd is hij een man teleurgesteld in het huwelijk. Altijd op zoek naar de nieuwste ontwikkelingen in de geneeskunde en staat altijd klaar wanneer zijn vrienden een arts nodig hebben. Bovendien is hij een groot liefhebber van de Engelse taal en cultuur. De Engelse schrijver, winnaar van de Man Booker Prize for Fiction 2011 met "Alsof het voorbij is', creëert met dit werk zowel een bijzondere biografie als een kleurrijke historische roman en een uniek pleidooi voor het behoud van de uitwisseling van ideeën tussen Frankrijk en Engeland. Het spel tussen feit en fictie en de verwarring die Barnes weet te creëren zijn herkenbaar. Dit werk gaat net weer verder. Mooie illustraties.