Van dit meisje begrijp ik dit na lezing ook. Altijd op de vlucht, nooit ergens wortels krijgen, nergens op kunnen vertrouwen. Dat doet wat met een mens. Het word autobiografisch genoemd, ik hoop het niet in deze mate voor de hoofdpersoon.
Uitmuntend opgeschreven. Ik heb iedere letter gelezen.
De twaalfjarige M. groeit op in twee werelden. Thuis is er chaos en geweld, op school past ze zich geruisloos aan. Haar ouders zijn continu op de vlucht – voor de buitenwereld, elkaar, hun eigen demonen – en sleuren M. mee, van dorp naar dorp, van school naar school. Ze zoekt haar heil in de natuur en bij andere buitenstaanders – de bewoners van een vakantiepark, de reizigers in een woonwagenkamp, een groep kunstenaars in het bos. Maar nergens krijgt ze de kans om wortel te schieten, of, belangrijker nog: om met iemand een gedeeld verleden op te bouwen. Voor iedereen is ze slechts een voorbijganger. En als er niemand getuige is van je leven, besta je dan wel? Dat beloof ik is het verhaal van een meisje dat alles in haar jonge leven moet bevechten om overeind te blijven. En uiteindelijk voor een onmogelijke keuze komt te staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten