'De Zanzibar driehoek'

76#2023 De Zanzibar driehoek - Martin Bossenbroek
Al heel lang bezig in dit dikke boek en nog steeds niet eens op de helft. Dat gedeelte gaat niet alleen over Zanzibar en de slavenhandel. Het leven en de ontdekkingsreiziger Livingston wordt uitgebreid behandeld. Hij was tegen en wilde missiewerk doen, maar uiteindelijk moet ook hij gebruik maken van slaven om verder te kunnen komen.

Dit verhaal wordt mede vertelt aan de hand van een Engelse consul Kirk, gestationeerd op Zanzibar.

Het boek is uit. De strijd tegen de slavernij aan de oostkant van Afrika was uitputtend en lang  incompleet beschreven. Alle Europese naties hebben zwaar boter op hun hoofd zelfs rekening houdend met de mores van die tijden.

Mensen in Afrika werden als lastig en onnut gezien en zaten in de weg bij vestiging.

Logisch dat het continent moeite heeft zich op te werken en een eigen plek te veroveren. Veroveren is eigenlijk een foute term in dit verband.

Goed geschreven, erg gedetailleerd omdat er veel bronnen zijn om uit te citeren.

Boeiend verhaal over hoe de wereld werd verdeeld tussen landen die beter zouden moeten weten, maar zich heden ten dage nog overal ten onrechte mee bemoeien.

In 1873 dwingt Groot-Brittannië de sultan van Zanzibar tot het sluiten van de plaatselijke slavenmarkt, het centrum van de Oost-Afrikaanse mensenhandel. Een kwart eeuw later is het op het hele eiland gedaan met de slavernij. Net als met de onafhankelijkheid van het sultanaat. Na de kortste oorlog in de geschiedenis – nog geen drie kwartier – wordt Zanzibar een Brits protectoraat. Einde van de slavernij, begin van de onderwerping. Het westerse imperialisme is, heel paradoxaal, zowel humanitair, commercieel als agressief.
De Zanzibardriehoek beschrijft de laatste episode in de slavernijgeschiedenis vanuit de direct betrokkenen: de zendeling-ontdekkingsreiziger David Livingstone, bijgestaan door bevrijde slaven als James Chuma en gevolgd door avonturiers als Henry Stanley. Sultan Barghash en slavenhandelaar Tippu Tip verzetten zich, maar moeten buigen voor één man, de selfmade diplomaat John Kirk. Uiteindelijk is ook Kirk zelf niet meer dan een trekpop van de werkelijke hoofdrolspelers in de Europese regeringscentra.