Een mooi geschreven, maar wat verwarrend verhaal over de oude Degas. De ik persoon in het boek wordt pas aan het eind bij naam en afkomst genoemd. Door het boek heen lees je de familiegeschiedenis van de schilder. Verhoudingen met zijn familieleden, goede en minder goede en de veranderingen daarin. Ken ik de persoon van de schilder nu beter, niet echt. Ik weet ook niet of dat de bedoeling is.
Parijs, 1912. Edgar Degas, de schilder, is blind geworden. Wanneer hij zijn huis uit moet, duikt een jonge vrouw op om zijn archieven te helpen ordenen. Zij is echter niet wie zij beweert te zijn en in het geheim brengt zij verslag uit over haar bezoekjes, waarbij zij welbewust Degas’ herinnering wekt aan de enige – en onmogelijke – liefde van zijn leven: zijn blind geworden Amerikaanse nichtje Estelle, een Creoolse uit New Orleans, die hij daar schilderde terwijl zij bloemen aan het schikken was.
Aan wie schrijft zij deze verslagen? En waarom blijft zij maar hameren op Degas’ meest pijnlijke herinnering?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten