Seriedromen

---------waar ben ik nu-------deze man, daar ben ik ooit verliefd op geweest---hoe kom ik hier-
Rondkijkend in de ruimte is het nu de kroeg waar ik vroeger veel kwam, maar vertaald naar het nu. Het voelt als thuiskomen en iedereen is er, nieuwe en oude vrienden en rare personages. De bitterzoete gevoelens die mij besluipen maken me kwetsbaar. Ik weet niet hoe ik moet reageren. Hij reageert op mij zoals ik toen had gewild, maar wat niet gebeurde.
Toen waren we vrienden, nu lijkt het anders te zijn. Hoe echt is dit?
Dit kan helemaal niet, terug in de tijd en de openheid die hij toont is vreemd, niet eigen, maar wel oprecht. Ik geef me eraan over. Wij omhelzen elkaar teder en zoenen uitgebreid. Ik ga er helemaal in op, maar toch maken mijn hersenen overuren. Dit, hoe dan?
Voorzichtig gelukkig zitten we bij elkaar, in erotisch zwijgen, hand in hand. Hij vertelt hoe hij mij gezocht heeft toen hij weer alleen was. Ik word daar blij van, maar blijf zwijgen.
De erotische geluksgevoelens laat ik mondjesmaat toe.
Waarom weet ik niet, waar komt het onderliggende wantrouwen vandaan. Ik ben in het hier en nu met hem. Daar moet ik van genieten, maar iets houdt mij tegen.
Er gebeurd van alles om ons heen. Wij zitten nu in een keldercafé, vrienden van vroeger staan verbijsterd naar ons te kijken. Zo kennen ze ons niet en laten dat luidkeels blijken.
Ik durf te hopen dat het echt gaat gebeuren, dat we nu echt samenkomen.
Hij neemt mij weer in zijn armen, dat is fijn. Mijn lichaam ontwaakt nu echt.
Plots zie in armen op zijn schouders en een vrouwengezicht naast zijn hoofd.
‘Ja, sorry, dit is mijn huidige vrouw’ Waarmee alle geluksgevoelens verdwijnen en het verdriet hard toeslaat.
Ik struikel naar buiten-------pak een fiets----een man rent mij na en springt achterop. Ik ken hem niet en wil hem kwijt door een gevaarlijke route te kiezen. De man lacht hard en klampt zich aan mij vast. Boos kies ik een steile en gevaarlijke smalle weg met bochten. Ik kijk de diepte in en word zelf bang.
Plots besef ik dat het een droom is en durf naar beneden te rijden met een spannend gevoel in mijn maag, of het een achtbaan is en ja steeds sneller-----
Dan wordt ik wakker met een onbestemd gevoel, verward, verdrietig.

©Hannie Stork