De maan van papier van Andrea Camilleri.
Angelo Pardo zit in een fauteuil op zijn dakterras, met zijn broek open. Dood, door zijn linkeroog geschoten. Angelo's zuster is ontroostbaar; zijn mooie vriendin, die in een dure auto rondrijdt, volstrekt niet. Beiden vertellen niet altijd de waarheid. Montalbano vraagt zich af: waarom stond zijn broek open? Word ik oud? Hoe komt een artsenbezoeker aan het geld om zijn vriendin kostbare cadeaus te geven? Andrea Camilleri schrijft amusante boeken.
Zijn zus Michela doet alle moeite om de verdenking op de vrouw met wie hij een verhouding had te laten vallen, maar de commissaris ontdekt steeds meer over het verleden van Pardo waardoor deze vrouw door hem niet verdacht wordt: hij was een uit het medische register geschrapte arts, gokverslaafd en handelaar in cocaine. Toen enkele hooggeplaatste Sicilianen het leven lieten, lag dat aan de door hem versneden cocaine. Voldoende reden voor anderen om hem om te brengen. De boeken met commissaris Montalbano zijn juweeltjes: op ironische wijze worden Italiaanse toestanden op de hak genomen, zoals de corruptie in de politiek en het functioneren van politiecommandanten,
maar ook heeft de commissaris een flinke dosis zelfspot.
Met kleurrijke achtergrondfiguren, Italiaanse delicatessen en een knap uitgewerkt ingewikkeld plot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten