De rest van het boek was goed, met een aparte ontknoping.
Hoe was het om in dat huis te wonen? Maggie Holt is die vraag wel gewend. Vijfentwintig jaar geleden verhuisde ze met haar ouders, Ewan en Jess, naar Baneberry Hall, een negentiende-eeuws landhuis in Vermont. Drie weken later waren ze er halsoverkop uit vertrokken; een traumatische gebeurtenis waarover Ewan later een bestseller zou schrijven.
Tegenwoordig knapt Maggie oude woningen op en ze kan zich de gebeurtenissen van toen nauwelijks herinneren. Ze gelooft ook eigenlijk geen woord van wat er in haar vaders boek staat. Wanneer ze na zijn dood Baneberry Hall erft, gaat ze terug naar de plek waar het allemaal begon. Ze is van plan om het pand een facelift te geven en te verkopen.
Haar terugkeer wordt met argusogen bekeken door de inwoners, want het kleine stadje is er niet goed vanaf gekomen in haar vaders boek. Zodra Maggie over de drempel van Baneberry Hall stapt begint ze zich af te vragen of er toch geen waarheid in het boek schuilt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten