'Rust en Vreugd'

129#2021 Rust en vreugd - Hendrik Groen. Aardig boek(je), lijkt eigenlijk een vingeroefening voor de andere, maar gezien het verhaal toch pas geschreven. Het eboek dat ik las had erg veel schrijf- en taalfouten. In het verhaal vallen de hoofdpersonen daar zelf over, maar wie dit heeft geredigeerd heeft aardig zitten slapen.

Ik ken die tuincomplexen, mijn ouders hadden een tuin, mijn vriendin heeft een tuin en talloze collega's. Het is een kleine machivalistische wereld, de kosmos in het klein.

Een komische maar ook vileine schets van een typisch Nederlands fenomeen: de volkstuinvereniging.

Als Emma Quaadvliegh na het overlijden van haar man oude papieren opruimt, vindt ze een vergeten inschrijving terug voor een tuinhuisje op ‘Rust en Vreugd’. Ongemerkt is er elf jaar wachttijd verstreken, ze kan nu elk huisje krijgen dat vrijkomt. Emma wordt bij de eerste bezichtiging op slag verliefd op een gezellig, rommelig tuinhuisje met dito tuin en ze besluit impulsief: ik kan wel wat afleiding gebruiken, ik neem het! Dat ze geen verstand heeft van tuinieren maakt gelukkig niet veel uit, want aardige buren bieden direct hun hulp aan.