Het meest duistere deel van de serie tot nu toe
Er waart iets dodelijks rond in het bos. Eerst moesten de wilde paarden eraan geloven. Nu zijn het onschuldige mannen en vrouwen die worden vermoord door een gedaante zonder gezicht. Verdwaald in het donker proberen ze te vluchten, zich te verstoppen. Wanhopig roepen ze om hulp. Maar er is niemand die ze kan horen…
Helen Grace ziet zich geconfronteerd met een nieuwe nachtmerrie. De slachtoffers hangen met pijlen doorboord aan de statige oude eiken in het bos. Waarom worden hulpeloze -vakantiegangers opgejaagd tijdens het campingseizoen? Wat hebben de moorden te betekenen? Is dit soms het werk van een psychopaat? Of is het een teken van een occulte samenzwering en worden de slachtoffers geofferd aan het bos zelf? Helen moet zich in het duister wagen om de waarheid achter deze wel heel macabere zaak te achterhalen.
"Je hebt nog één uur te leven.'
Dat is het enige wat er uit de telefoon klinkt voor er wordt opgehangen. Is het een misplaatste grap? Een verkeerd nummer? Een misverstand? Alles is beter dan de gruwelijke waarheid: dat iemand zijn slachtoffers zestig minuten lang nauwlettend in de gaten houdt… en dan toeslaat.
Terwijl het dodenaantal oploopt, raakt Helen Grace verstrikt in een race tegen de klok. Maar de dader blijft haar steeds een paar stappen voor. Helen heeft geen motief, geen verdachten en geen aanwijzingen. Totdat blijkt dat alle slachtoffers deel waren van dezelfde vriendengroep. Een vriendengroep voor wie elk telefoontje nu het laatste kan zijn, want wie opneemt is voorgoed verloren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten