Misschien komt het omdat ik mijzelf bezondig aan het
schrijven van korte verhalen, maar ik lees er anders door. De beschrijvingen
slorp ik op om zelf ook tot mooie woorden en zinnen te komen. Daardoor lees je
anders.
Aan de andere kant schrijf ik te weinig. Je moet veel op
papier zetten voor er iets zinnigs overblijft. Mijn eerste bundel was een
probeersel, zelf uitgegeven in een héél beperkte oplage omdat het familieverhalen
zijn. Vanuit de genealogie nieuwsgierig geworden naar de levens van mijn
voorouders heb ik verhalen bedacht, die naarmate ze in tijd dichterbij komen,
meer oude verhalen in een nieuw jasje zijn geworden.
Omdat schrijven verslavend is met een ander onderwerp
doorgegaan, maar dat vergt meer proberen voor het leesbaar is. Geschiedenis
herschrijven is toch anders dan stukjes verhaal die je hoort of leest om te
zetten in iets anders. Maar hoop doet leven.
Dus na de stop in 2013 verder in 2018....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten